جودی با الهام از موسیقی محلی آمریکا ، حرفه ای امیدوار کننده را به عنوان پیانیست کلاسیک کنار گذاشت و گیتار را به کار گرفت. او موفق شد هنر عامیانه را به سطح جدیدی برساند تا این هنر را در سراسر جهان محبوب کند.
زندگینامه
جودی در سیاتل در یک خانواده بزرگ متولد شد. پدر من زندگی خود را با نواختن پیانو از جمله در نمایش های رادیویی تأمین می کرد. هنگامی که دختر 10 ساله بود ، او یک پیشنهاد سودآور دریافت کرد ، و خانواده به Denver ، کلرادو نقل مکان کردند.
در دنور ، جودی برای اولین بار در کلاس های موسیقی شرکت می کند. او با آنتونیا بریکو درس می خواند ، پیانو کلاسیک می خواند. وی در سن 13 سالگی اولین اجرای عمومی خود را با اجرای اثری از موتزارت انجام داد.
عشق و علاقه زیاد به موسیقی محلی در دختر بیدار می شود. کالینز که از معلم خود درک نمی کند ، تصمیم می گیرد دروس پیانو را رها کند و آنچه را که می خواهد انجام دهد.
کالینز به لطف فعالیت موسیقیایی پدرش ، شخصاً با بسیاری از نوازندگان آشنا بود ، ارتباط با آنها در یافتن خود به او کمک کرد. با ترک پیانو ، جودی نواختن گیتار را یاد می گیرد ، مهارت های آوازی را توسعه می دهد ، سعی می کند شعر بگوید.
حرفه
وی پس از ترک مدرسه ، اجراهای عمومی را با ترانه های محلی در میخانه ها ، مهمانی ها و باشگاه ها آغاز می کند. او آرزو دارد که آهنگ هایی از عملکرد خود را ضبط کند ، پس از امضای قرارداد با یک شرکت بزرگ ضبط Electra Records ، در سال 1961 موفق می شود.
اولین آلبوم کالینز زمانی منتشر شد که وی تنها 22 سال داشت. در این آلبوم ، او نسخه های خود از آهنگ های محلی کلاسیک ، و همچنین نسخه هایی از نزدیک ترین آهنگ های اعتراضی خود را در آن زمان اجرا کرد. به عنوان مثال ، او آهنگ هایی از باب دیلن و تام پاکستون را پوشش داد.
جودی می خواست شاعران و ترانه سرایان کم شناخته شده ای را برای عموم مردم باز کند ، کاری که با موفقیت انجام داد. بنابراین ، همکاری با شاعر کانادایی لئونارد کوهن ، که در آن زمان عملاً ناشناخته بود ، به دوستی و همکاری قوی طولانی مدت تبدیل شد.
کالینز اولین آلبوم را با اضافه کردن گیتار آکوستیک ، بدون افزودن هیچ ابزار موسیقی دیگری ، نواخت. در آلبوم دوم ، او با مارک آبرامسون و جوشوا ریفکین همکاری کرد ، که بسیاری از ملودی های او را برای اجرای ارکستر دوباره بازسازی کرد. تلفیق موسیقی محلی با ارکستر در دهه آینده به علامت تجاری وی تبدیل شد.
در سال 1967 کالینز آلبوم "Wildflowers" را منتشر کرد ، که در آن علاوه بر کارهای دیگر نویسندگان ، چندین ترکیب از ساخته های خود را ضبط کرد. این آلبوم با استقبال گرم مردم و منتقدان روبرو شد ، نامزد دریافت جایزه گرمی شد و به رده های بالای جدول رسید. از دو ترانه به عنوان موسیقی متن فیلم "اگر برای گلهای رز نباشد" بر اساس نمایشنامه ای که گیلبرت نامزد جایزه پالزر کرده بود استفاده شد.
او آلبوم 1968 را با استفن استیلز ، مجری جوانی که عاشقانه با او درگیر است ، ضبط کرد. این آلبوم به دلیل صدای آبدار و تنظیمات غیرمعمول آن قابل توجه است. این شامل ترکیبی است ، نوشته شده توسط خود کالینز ، "پدر من" ، همچنین به همکاری با لئونارد کوهن ادامه می دهد.
در سال 1970 ، جودی کالینز در حال به دست آوردن اعتبار جهانی بود ، استعداد او در اجرای آهنگهای محلی و موسیقی نه تنها توسط شنوندگان ، بلکه توسط شدیدترین منتقدان مورد توجه قرار گرفت. طیف گسترده ای از رپرتوارهای وی ، از سرودهای سنتی مسیحی گرفته تا تصنیف های برادوی ، به ویژه مورد اخیر است.
در ژانویه 1978 وی در یکی از مجموعه های نمایش ماپت بازی کرد ، جایی که چندین ساخته خود را اجرا کرد. او همچنین در چندین قسمت در نمایش تلویزیونی خیابان کنجد با بازی در داستان افسانه ای مدرن "شاهزاده خانم غمگین" ظاهر می شود. صداگذاری و اجرای موسیقی در کارتون ها
در سال 1990 او با استودیوی کلمبیا قرارداد امضا کرد ، تحت این برچسب آلبوم "Bonfires of Eden" را منتشر کرد ، آهنگی با همین نام محبوبیت ویژه ای پیدا کرد.برای تبلیغ این تک آهنگ ، جودی یک موزیک ویدیو می گیرد.
کالینز علی رغم محبوبیت کمی که در دهه 2000 داشت ، همچنان به اجرای کنسرت در سراسر جهان ادامه می دهد.
کتابها
علاوه بر موسیقی ، جودی کالینز با موفقیت به خلاقیت ادبی مشغول است. اولین کتاب او ، یک رمان زندگینامه ، به قلب خود اعتماد کن در سال 1987 منتشر شد.
در سال 1995 رمان "بی شرمانه" منتشر شد. در سال 2003 ، دومین رمان زندگینامه ای "عقل و گریس" منتشر شد که در آن جودی کالینز شرح تلاش های خود برای درک دلایل خودکشی پسرش است.
زندگی شخصی
یک عاشقانه پر زرق و برق با پیتر تیلور منجر به عروسی در سال 1958 شد. این زوج صاحب فرزندی به نام کلارک تیلور شدند. آنها در سال 1965 طلاق گرفتند.
از دهه 70 او با اعتیاد مختلف دست و پنجه نرم می کند. کالینز پس از ترک موفقیت آمیز سیگار ، به پرخوری شدید مبتلا می شود و عدم توانایی در تشخیص اعتیاد وی باعث بروز دوره های مکرر افسردگی می شود. کالینز از انواع مختلفی از داروها استفاده می کرد ، با وابستگی به الکل مشکل داشت.
در سال 1978 ، میل به کنار آمدن با اعتیاد کالینز را به تصمیم برای شرکت در یک برنامه توانبخشی سوق می دهد. این تجربه موفقیت آمیز است ، او موفق می شود با این مشکل کنار بیاید ، حتی در سخت ترین شرایط زندگی نیز هوشیار باقی می ماند.
در همان سال وی با لویی نلسن ملاقات کرد که بعداً حمایت وی را بسیار ارزشمند خواند. این زوج مدت طولانی است که با هم زندگی می کنند اما تصمیم دارند تنها در سال 1996 رابطه خود را ثبت کنند.
در سال 1992 ، تنها پسرش می میرد. کلارک برای مدت طولانی با افسردگی بالینی مبارزه کرد ، و در اثر اعتیاد به مواد مخدر تشدید شد ، بدون اینکه نتیجه درمان را ببیند ، خودکشی کرد.
