بسیاری از گیتاریست های تازه کار ، با انتخاب ساز برای آموزش ، تعجب می کنند که گیتار کلاسیک با آکوستیک چه تفاوتی دارد. تفاوت نسبتاً زیادی بین آنها وجود دارد که بر صدای ساز تأثیر می گذارد.
گیتار کلاسیک از اسپانیا به ما آمد و به شکل امروزی از قرن هجدهم وجود دارد. گیتار آکوستیک خیلی دیرتر ، در آغاز قرن بیستم ظاهر شد. سپس افزایش حجم ساز برای اجرا از روی صحنه ضروری شد. بدین منظور ، بدنه گیتار بزرگتر شد و بیشتر از رشته های استیل استفاده می شد.
اگر یک گیتار کلاسیک و آکوستیک را کنار هم قرار دهید ، بلافاصله می توانید تفاوت اندازه را متوجه شوید. بدنه گیتار آکوستیک به طور قابل توجهی بزرگتر است و صدای آن را بلندتر و بلندتر می کند. این گیتارها معمولاً با سیمهای فلزی نصب می شوند. اندازه گیتار کلاسیک از بدنه کمتری برخوردار است. روی کلاسیک ها ، رشته های نایلونی نصب شده است که صدای نرم و عمیق تری از سیم های فولادی دارند.
علاوه بر این ، می توان تفاوت هایی را در طراحی گردن یافت. روی گیتار کلاسیک از چوب جامد ساخته شده است. یک میله خرپای استیل در داخل گردن یک گیتار آکوستیک نصب شده است تا تنش سیم و تغییرات دما را جبران کند. همچنین از میله خرپا برای تنظیم فاصله رشته ها و گردن استفاده می شود. حتی بصورت کاملاً تصویری ، می بینید که گردن گیتار کلاسیک بازتر و ضخیم تر است. در آکوستیک بیشتر شبیه گردن گیتار برقی است. علاوه بر این ، تفاوت هایی در ساختار مکانیسم تنظیم وجود دارد.
با توجه به تفاوت های طراحی ، دامنه کاربرد گیتارها نیز متفاوت است. گیتار کلاسیک توسط موسیقی کلاسیک و همچنین ملودی های اسپانیایی نواخته می شود. این روی کلاسیک ها است که آنها بازی می کنند تا در مدارس و کالج های موسیقی بازی کنند. گیتار آکوستیک عمدتا در راک ، آهنگ های حیاط ، موسیقی پاپ و … نواخته می شود.
بنابراین ، واضح است که تفاوت های زیادی بین گیتارهای کلاسیک و آکوستیک وجود دارد. بنابراین ، انتخاب گیتار به این بستگی دارد که چه نوع موسیقی قرار است روی آن نواخته شود.
