یوهان گئورگ لئوپولد موتزارت ، نوازنده ای با استعداد و معلمی برجسته ، در 14 نوامبر 1719 در آگسبورگ متولد شد. در پنج سالگی در سالن ورزشی ژزوئیت ثبت نام شد ، و در هفده سالگی از آنجا فارغ التحصیل شد و پاسخهای بسیار خوبی در مورد موفقیت تحصیلی (diploma magna cum laude) و رفتار خود داد. در آن لحظات زندگی ، لئوپولد برای آرزوهای حرفه ای متناظر تلاش نمی کرد ، اما در روند آموزش ، او با پشتکار موسیقی ، آواز در گروه کر و نواختن ساز را به سختی فرا گرفت.
بیوگرافی با جنبه های خلاقیت ، زندگی شغلی و شخصی
لئوپولد موتزارت ، به دلیل مرگ پدرش ، نتوانست بلافاصله تحصیلات خود را در پایان سالن ورزشی ادامه دهد. با این وجود ، یک سال بعد ، او از خانه خود خداحافظی کرد و به سالزبورگ رفت ، که در آن زمان شهر سلطنتی امپراتوری مقدس روم و مقر نخست وزیر آلمان بود ، که به نوبه خود آن را به عنوان مرکز سیاسی ، زندگی فرهنگی و معنوی.
در نوامبر 1737 وی در دانشگاه پذیرفته شد و در 22 ژوئیه 1738 عنوان Studiosus filosphiae Baccalaureus به او اعطا شد. در سپتامبر 1739 ، یوهان گئورگ لئوپولد موتزارت از دانشگاه اخراج شد. البته ، در تمام این مدت مرد جوان لئوپولد موتسارت با سخت کوشی به تحصیل موسیقی پرداخت ، به لطف آن ، پس از اخراج از دانشگاه ، به عنوان یک نوکر که در آن زمان شخصی را نشان می داد که به عنوان نوازنده و منشی شخصی خدمت می کرد.
راه دستیابی به یک محل دائمی خدمات پولی دردناک و طولانی بود ، اما در سال 1747 لئوپولد پیش از این نوازنده درباری اسقف اعظم سالزبورگ بود و در پایان توانست در فوریه 1748 با آنا ماریا والبورگا پرتل خانواده تشکیل دهد.
شیوه آهنگسازی وی بسیار اصیل ، اصول موسیقی محلی را در بر می گیرد و نمونه بارزی از سبک به اصطلاح مرزی در محل اتصال باروک و کلاسیسیسم اولیه است. به عنوان عضوی از انجمن علوم موسیقی لایپزیگ ، لئوپولد موتزارت با موسیقی شناسان مشهوری چون کریستین فورشتگوت گلرت و فردریش ویلهلم مارپورگ مکاتبه می کرد. این مارپورگ بود که در مورد مدرسه نوشت: «نیازی به این نوع کارها مدتها پیش بوجود آمده بود ، اما ما حتی نمی توانستیم امیدوار به یافتن آن باشیم: یک مجرب با استعداد و کامل ، یک معلم منطقی و روشمند ، یک نوازنده تحصیل کرده ؛ خصوصیاتی که هرکدام از آنها صاحب خود را به فردی شایسته تبدیل می کنند ، در اینجا جمع شده اند."
موفقیت مدرسه بسیار زیاد بود. دو نسخه مادام العمر - در 1756 و 1769 ، نسخه سوم در 1787 و نسخه بعدی در 1800 - مقاومت کرد. این کتاب در سالهای 1766 و 1770 به هلندی و فرانسه و در سال 1804 به روسی ترجمه شده است. استعداد موسیقی ولفگانگ آمادئوس و ماریا آنا ، که به نانرل معروف بود ، از اوایل سال 1759 آشکار شد. از آن لحظه به بعد ، لئوپولد به عنوان پدر فرزندان با استعداد ، که در سرمایه گذاری انرژی خود در آموزش موسیقی و مراقبت از حرفه خود بسیار سخت کوش است ، به شهرت رسید. بله ، عصر روشنگری در اروپا سلطنت کرده بود ، اما خواهر ولفگانگ به نقش معشوقه ، مادر و همسر پی برد.
با گذشت هر سال از بزرگ شدن پسرش ، توجه لئوپولد موتسارت به ساخته های خود و حرفه موسیقی دان دربار به سرعت رو به زوال بود. از سال 1763 تا زمان مرگش ، وی معاون رهبر باقی ماند و هرگز رهبر یا رئیس اصلی دربار نشد. به منظور همراهی کودکان در سفرهایی که اتفاقاً ثابت شد یک مربی و سازمان دهنده عالی و خستگی ناپذیر است ، علی رغم نارضایتی مقامات عالیقدر خود و شخصاً اسقف اعظم ، باید برای مدت طولانی تری غایب باشد. به دلیل غیبت غیر مجاز در سال 1777 ، او حتی از خدمت اخراج شد ، اما در همان زمان ، به زودی به کار خود ادامه داد.
در حالی که ولفگانگ آمادئوس از سال 1777 فقط در بازدیدهای کوتاه از خانه اش دیدن کرد و سرانجام در سال 1781 به وین نقل مکان کرد ، پدرش به خدمت و تدریس در سالزبورگ ادامه داد. دخترش ، نانرل ، در سن او ازدواج کرد و به سنت گیلگن نقل مکان کرد. لئوپولد موتزارت در سالهای اخیر سفرهای زیادی انجام داد ، بیشتر به باواریا ، به عضویت در لژ ماسونی درآمد و خستگی ناپذیر موفقیت پسر محبوب خود را که آخرین بار در سال 1785 در وین ملاقات کرد ، تحسین کرد.
در 28 مه 1787 ، پس از سه ماه بیماری ، در آغوش دخترش درگذشت و در قبرستان سنت سباستین به خاک سپرده شد. پس از مرگ وی ، اموال وی به حراج گذاشته شد.
سهم اساسی در تاریخ موسیقی
به تصویر کشیدن تمام جنبه های شخصیت لئوپولد موتزارت در چند کلمه بسیار دشوار است. از این گذشته ، او هم کاتولیک غیرتمندی بود ، و دوست پروتستان ها و یهودیان بود و هم هشدار به پسرش در مورد اقامت طولانی مدت در کشورهای لوتری یا کالونیستی ، و مخالف منافقین و مقدسین بود که از نظر او شایسته نبودند از شأن آنها او قهرمان بهداشت ، تحسین کننده ارتباطات ، کارت ها و شطرنج بود. در سالهای اخیر ، او با اندوه فراوان برای همسر درگذشته خود ، در مکاتبه ای با بارونس الیزابت فون والدشتتن بود. وی نوازنده ای با استعداد و معلمی برجسته بود. "مدرسه بنیادی نواختن ویولن" وی بدون شک اثری اساسی است که به لطف آن لئوپولد موتزارت قرن ها در تاریخ موسیقی ماندگار شد.
