نوازندگی آکورد متداول ترین نوع همراهی ساز با یک آهنگ است. ویژگی های بارز آن بلندی صدای هر نت ، عدم وجود پژواک برجسته است. همه صداهای موجود در آکورد به طور همزمان (ضرب آهنگ گیتار ، "ستون های پیانو") یا به طور متوالی (brute force یا arpeggio) به صدا در می آیند. نوازندگان مبتدی به ندرت موفق به تغییر آکورد به ریتمی متناسب با آهنگ می شوند ، زیرا آنها هنوز حافظه مکانیکی و هماهنگی کافی کافی ایجاد نکرده اند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
همراهی هر آهنگ را در ابتدا بدون آواز خواندن ، با سرعت بسیار کم یاد بگیرید. با این کار به وضوح کافی در عملکرد هر نت خواهید رسید ، وقت خواهید داشت رفتار هر انگشت را دنبال کنید. در غیر این صورت ، آکوردها حتی در این مرحله تار می شوند و انگشتان به موقعیت اشتباه عادت می کنند. بعداً ، این منجر به ناراحتی ، ناتوانی در انجام گذرگاههای سریع و درد عضلانی خواهد شد.
گام 2
دست خود را برای تغییر آکورد کمی زودتر از زمان آماده کنید (حدود یک هشتم قبل از پایان اول و شروع دوم). در این دوره ، شما وقت خواهید داشت که وضعیت انگشتان را در آینده تصور کنید. اما فقط در آخرین لحظه دست خود را شروع کنید. اگر اولین بار موفق نشدید ناراحت نشوید: یادگیری موسیقی و تجزیه و تحلیل هر قطعه در درجه اول با تکرار مکرر همان مکان همراه است. سعی کنید تا به اندازه کافی سفت شود.
مرحله 3
یادگیری اتصال آکوردها به صورت جفت. اطمینان حاصل کنید که آکورد جدید از همان هشتم اول به اندازه کافی روشن به نظر می رسد (همه رشته ها محکم به هم چسبیده اند) و تمیز هستند (پیچ های صحیح بسته می شوند). بدون تغییر دادن انگشت گذاری از عملکرد به عملکرد ، از انگشتان راحت برای خرج کردن هر آکورد استفاده کنید. این به شما کمک می کند بدون اینکه دائماً به ابزار دقیق فرت نگاه کنید ، یک حافظه مکانیکی ایجاد کنید.
مرحله 4
سرعت خود را به تدریج تسریع کنید. فقط وقتی به یک سرعت جدید می روید پنج تا ده بار پشت سر هم و بدون اشتباه و اشتباه بازی کنید. در صورت نیاز هر دو یا یک ساعت استراحت کوتاه کنید. به احساسات دردناک توجه کنید: اگر چنین باشد ، به این معنی است که شما کار اشتباهی انجام می دهید: انگشتان دست را اشتباه قرار دهید ، دست را در موقعیت اشتباه قرار دهید یا حالت دیگری را داشته باشید. تحصیلات خود را تصحیح و ادامه دهید.
