دادی پینرو بازیگر و نویسنده آمریکایی از نژاد پورتوریکو است. برادر شاعر معروف میگوئل پیگنرو. وی برای بازی در نقش اصلی در فیلم "آنجل و بیگ جو" (1975) که اسکار بهترین فیلم کوتاه را از آن خود کرد ، مشهور است.
دادی پینرو - ب. 8 ژانویه 1960 در نیویورک ، بازیگر پورتوریکو ، مشهور به بازی در فیلم کوتاه "آنجل و جو بزرگ". نویسنده ، عضو جنبش ادبی "Nuyorican" شعرای پورتوریکو. برادر شاعر معروف میگوئل پیگنرو.
زندگینامه
مادر او ، Adelina Riviera Pignero ، اصالتاً اهل گورابو ، پورتوریکو ، در سال 1946 هنگامی که پسر اولش ، میگل ، 4 ساله بود ، به نیویورک مهاجرت کرد.
خانواده در فقر زندگی می کردند. چند سال پس از انتقال ، پدر میگل آنخل گومز راموس خانواده را ترک کرد ، در نتیجه آدلین پیگنرو مجبور شد به مدت هفت ماه با چهار فرزند در خیابانهای منهتن زندگی کند تا اینکه زن شغلی پیدا کند.
زندگی در خیابان های Lower East Side ، محله ای ناکارآمد در منهتن ، به مدرسه بقا برای کودکان تبدیل شده است. پسر بزرگ میگوئل مجبور شد غذا را بدزد تا مادر ، برادران و خواهرانش را سیر کند. دادی در آن زمان فقط سه سال داشت.
کودکی دادی در خیابان می گذشت و اطراف او را فاحشه ها ، مجرمان و معتادان به مواد مخدر می جنگیدند. وقتی پسر 13 ساله بود ، مادرش درگذشت. این نوجوان برای زندگی با برادر بزرگتر خود میگوئل نقل مکان کرد.
نفوذ برادر
وقتی مادرش درگذشت ، میگل ، برادر بزرگتر دادی ، حتی 16 سال نداشت. وی عضوی از یک گروه گانگستری بود و هرگز به جرم سرقت و تجارت مواد مخدر زندانی نشده است.
در سال 1973 ، میگل به جرم سرقت مسلحانه به هفت سال حبس در زندان امنیت بالا Sing Sing محکوم شد. این زندان به دلیل قوانین سختگیرانه ، مجازات اعدام در صندلی برقی که تا سال 1963 اعمال می شد و وحشیانه زندانیان شناخته شده بود.
در آواز بخوان ، میگوئل پیگنرو تحت تأثیر غیرانسانی بودن مکان ، اولین نمایشنامه خود را برای تئاتر در سال 1974 با عنوان "چشمان کوتاه: قتل یک متجاوز" نوشت. چشم کوتاه (انگلیسی) - زبان عامیانه زندان برای کودک آزاران. در کار خود ، پینرو ظلم و خشونت زندگی در زندان را با تمام برهنگی خود تحقق بخشید.
این نمایش با موفقیت غیرمنتظره ای روبرو شد. این اثر در سال 1974 برنده جایزه بهترین بازی آمریکایی در خارج از برادوی و همچنین جایزه تئاتر تونی شد.
پینرو مبلغ 15000 دلار هزینه دریافت کرد ، مبلغی هنگفت در آن زمان برای یک نوجوان خیابانی. وی برای سخنرانی درمورد واقعیتهای زندگی در زندان به دانشگاه پرینستون و م Instituteسسه پرات دعوت شد. میگل در یکی از مصاحبه های خود با تعجب این روزها را به یاد می آورد: "من هیچ تحصیلاتی نداشتم و به عنوان مربی بهترین دانشجویان در انستیتوی پرات کار می کردم."
آغاز فعالیت ادبی
دادی پیگنرو آغاز کار خود را مدیون برادرش است. زندگی میگل ناگهان به سمت خلاقیت گرایش پیدا کرد ، او به تئاتر علاقه مند شد و شروع به نوشتن نمایشنامه کرد. دادی با برادرش به جلسات تئاتر می رفت.
مضامین آثار میگل و همرزمانش حول زندگی در خیابانهای مناطق محروم ، زندگی دلالان و روسپی ها ، معتادان به مواد مخدر ، سارقان و سارقین می چرخید. این زندگی که برادران با شنیدن گفته ها آشنا نبودند.
در همان سال ، میگل و دادی با هكتور رودریگز 15 ساله پورتوریكویی ملاقات كردند كه پس از مرگ والدینش در خیابان ماند. پسرها با هم گروه نویوریکان ، شاعران پورتوریکو نیویورک را تشکیل دادند که شامل میگل ، هکتور ، دادی ، برادر بزرگتر هکتور لوئیس رودریگز و کارلوس پرز بود.
این جامعه ادبی بسیار مشهور شده است. آنها را صدای واقعیت های خیابانی می نامیدند. نویسندگان مشکلات مختلف اجتماعی مانند فقر ، گرسنگی ، بی پولی ، مواد مخدر را توصیف کردند و افسانه ایالات متحده را به عنوان مکانی آسمانی در هم شکستند.
دادی پیگنرو در سال 1976 زندگی را نوشت و در آن آینده خیابان های نیویورک را کاملاً بدبینانه توصیف کرد.کار ادبی دادی جواب نداد و جوان به سینما علاقه مند شد.
حرفه بازیگری دادی پیگنرو
برادران پیگنرو از کودکی به بازیگری و ادبیات علاقه داشتند. مادر آدلین پیگنرو خود را در حرفه نویسندگی داستان های علمی تطبیق داد و پدرش دوست داشت برای بچه ها داستان و افسانه بگوید.
برادر بزرگتر میگل خود را به عنوان یک نویسنده ثابت کرده است ، در حالی که دادی به عنوان بازیگر موفقیت بیشتری کسب کرده است.
دادی در سال 1975 با بازی در فیلم 27 دقیقه ای فرشته و بزرگ جو به کارگردانی برت سالتزمن به شهرت رسید. این فیلم برنده جایزه اسکار بهترین فیلم کوتاه شد.
پس از اولین موفقیت موفق ، دادی پیگنرو در فیلم های زیر بازی کرد:
- "اولین گناه مرگبار" (1980) با بازی فرانک سیناترا ، جایی که دادی نقش کمدی یک نوجوان خیابانی را بدست آورد. قابل توجه است که بازیگر معروف بروس ویلیس اولین بازی خود را در همین فیلم انجام داد.
- "Fort Apache، Bronx" (1981) - نقش یک انقلابی. میگل پیگنرو یکی از شخصیت های اصلی این فیلم را بازی کرد.
دادی پیگنرو همچنین در فیلم های دیگری در نقش های كامو بازی كرد: او در نقش یك دزد مظنون به قتل ، یك نوجوان از محله های محروم و شخصیت های دیگر زندگی در محله های جنایتكار در نیویورك بازی كرد.
آخرین نقش در کارنامه دادی پیگنئو نقش ادوارد در فیلم "زنان می جنگند" (2000) بود.
زندگی دادی پیگنرو اکنون
پس از مرگ میگوئل پیگنرو در سال 1988 ، دادی کلیه حقوق آثار برادرش را دریافت کرد. در سال 1994 او تصمیم گرفت فیلم "چشمان کوتاه" را بر اساس نمایشنامه میگل پینیرو دوباره اکران کند. او حرفه بازیگری خود را رها کرد و آخرین بار 19 سال پیش در فیلم زن جنگ (2000) بازی کرد.
این بازیگر صفحه ای در شبکه اجتماعی فیس بوک دارد که در آن عکس های خانوادگی ، بریده های روزنامه را با مقالاتی درباره موفقیت های ادبی و بازیگری برادران پینرو به اشتراک می گذارد ، با طرفداران و روزنامه نگاران ارتباط برقرار می کند. در آنجا می توانید از چگونگی زندگی Dadi Pignero هم اکنون مطلع شوید.
برادرانش ادوین هومر و فلوئنسیو ریویرا در ارتش پورتوریکو خدمت می کنند.
درباره زندگی شخصی دادی پیگنرو اطلاعات کمی در دست است. بازیگر بیوه ، همسرش آویلدا ، که دو سال از شوهرش بزرگتر بود ، چندین سال پیش درگذشت. از زمان ازدواج ، این بازیگر یک دختر به جا گذاشت و در سال 2018 ، در 8 ژانویه ، در روز تولد دادی ، یک نوه به دنیا آمد.
