پیانوی بزرگ نوعی پیانو است. این ساز صدای غنی و غنی دارد. کلمه سلطنتی ترجمه شده از فرانسه به معنای "سلطنتی" است. این ساز باشکوه که ثروتمندترین فرصت ها را در اختیار آهنگسازان و مجریان قرار می دهد ، در آغاز قرن هجدهم در ایتالیا ظاهر شد. بارتولومئو کریستوفوری ، مخترع آن ، موفق به ترکیب محاسن چنگ ، کلاویکورد و سنجها شد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
پیشینیان پیانوی بزرگ اساساً سازهای متفاوتی بودند. برخی از موسیقی شناسان ، هارپسیکورد را به عنوان یک رشته جدا شده از صفحه کلید طبقه بندی می کنند ، زیرا صدا با لمس سیم با پر تولید می شود. کلاویکورد ساز زهی است که با روش بستن کوبه ای در تولید صدا تولید می شود. صدا با استفاده از پین های فلزی سر صاف و مماس تولید می شود. سنج ها با چکش نواخته می شوند ، یعنی ساز کوبه ای است.
گام 2
طبق افسانه ها ، بارتولومئو کریستوفوری ، استاد تارپیچورد که در دربار دوک فردیناندو مدیچی خدمت می کرد ، یک بار بازی نوازندگان خیابانی را تماشا کرد. در میان آنها نوازندگان سنج بود. کریستوفوری ایده ای برای ترکیب نواختن چنگ و سنجها به وجود آورد - او بدن را از اولی ، روش تولید صدا - از دوم گرفت. ساز جدید در سال 1709 در فلورانس به دوک و مردم ارائه شد. پیانوی بزرگ صدای بسیار بلندتری نسبت به کلاویکورد تولید می کرد. علاوه بر این ، می توان قدرت صدا و رنگ آن را تنظیم کرد ، که به طور مطلوب پیانوی بزرگ را از چنگ ساز متمایز می کند. ترتیب پیانوهای اول از سازهای تار متفاوت از نمونه های مدرن بود. محل سکونت همان محل چنگ زنی بود. روش رشته ای متقاطع در ابتدای قرن نوزدهم اختراع شد. در همان زمان ، آنها شروع به استفاده از قاب های چدنی جامد کردند. آنها می توانند به صورت افقی و عمودی قرار بگیرند. یک پیانوی بزرگ ایستاده ، به عنوان مثال ، در لیسوم Tsarskoye Selo ایستاده است.
مرحله 3
پیانوهای بزرگ مدرن به انواع مختلفی تقسیم می شوند. یک پیانوی بزرگ کنسرت بزرگ حداقل 270 سانتی متر طول دارد و شدیدترین و رسا ترین صدا را دارد. این پیانوهایی هستند که در سالن های بزرگ کنسرت ، تکنوازی یا با ارکسترهای سمفونیک به صدا در می آیند. طول یک پیانوی بزرگ کنسرت کوچک 220-250 سانتی متر است و در کنسرت های مجلسی با گروه های کوچک نواخته می شود. اینها آلات موسیقی حرفه ای هستند. برای آماتورها ، پیانوهای کابینت در نظر گرفته شده است. اندازه آنها نیز متفاوت است. طول پیانوی بزرگ اداری 180-195 سانتی متر ، کوچک آن 160-175 سانتی متر است. آنها برای ساخت موسیقی خانگی و یادگیری نواختن پیانو در نظر گرفته شده اند. سرانجام ، کوچکترین پیانوی بزرگ یک مینیون است که طول آن 140-155 سانتی متر است. پیانوهای بزرگ نیز از نظر کیفیت تقسیم می شوند. بهترین ها حق بیمه یا گران قیمت هستند. همچنین یک طبقه متوسط ، مصرف کننده ، کم بودجه وجود دارد.
مرحله 4
اولین قطعه ای که برای پیانو نوشته شد ، سونات جیوستینی بود. در سال 1732 ایجاد شد. اما اولین کسانی که به طور فعال برای پیانو نوشتند ، موتزارت و هایدن بودند. بتهوون ساخته های بسیار زیبایی را برای این ساز خلق کرده است. نوازندگان پیانو نوازنده شوپن و لیست فرصتهای جدیدی را برای پیانوی بزرگ باز کردند. آثاری برای این ساز توسط گریگ ، چایکوفسکی ، راچمانینوف و بسیاری دیگر از آهنگسازان برجسته ساخته شده است. در تمام آموزشگاه های موسیقی دپارتمان مخصوص پیانو وجود دارد. همچنین پیانو توسط نوازندگان تخصص های دیگر تسلط پیدا می کند ، یک دوره عمومی پیانو برای آنها در نظر گرفته شده است.
