شرایطی که لازم است یک نت موسیقی موجود به یک دیجیتال برای ساز دیگری تبدیل شود یا به یک صفحه تبدیل شود ، معمول است. اگر کمی نت نویسی موسیقی بدانید ، انجام این کار دشوار نخواهد بود.
چه چیزی برای این مورد نیاز است؟
شما البته به نت موسیقی نیاز دارید - به عنوان مثال برای پیانو ، اما می توانید آن را برای ساز دیگری نیز تهیه کنید. نت های پیانو ساده ترند زیرا از کلیدهای محبوب یعنی سه گانه و بیس استفاده می کنند. در یادداشت های برخی سازها ، کلیدهای دیگری نیز وجود دارد - به عنوان مثال ، آلتو یا حتی فرانسه قدیم. غلبه بر این مانع کار دشواری نخواهد بود ، فقط باید در کتاب مرجع مناسب برای سیستم نت نویسی در این کلید جستجو کنید. اصولاً وظیفه شما یافتن آکوردها و نوشتن آنها به روشی است که برای شما مناسب باشد. برای انجام این کار ، شما همچنین به موارد زیر احتیاج دارید:
- تعیین کننده آکورد ؛
- جدول دنباله های گیتار ؛
- جدول تناوب ؛
- کتاب موسیقی ؛
- ورق با متن آهنگ ؛
- کاغذ؛
- مداد.
تناژ را تعیین کنید
کلید با علامت های کلید و آخرین کمترین صدا تعیین می شود. مشخص کنید که صدا چیست ، سپس ببینید که چند تیز یا آپارتمان در صفحه وجود دارد و به نمودار کلید یا شناسه آکورد نگاه کنید. اول از همه ، به کلیدها توجه کنید ، در نام آنها نام صدایی وجود دارد که ملودی با آن پایان می یابد. با استفاده از جدول توالی گیتار ، آکوردهای دیگری را پیدا کنید که مرجع کلید داده شده باشند. آنها در پله های چهارم و پنجم ساخته شده اند. شناسه معمولاً شامل نام آنهاست.
شما می توانید نه تنها آکوردهای اساسی ، بلکه از وارونگی آنها نیز استفاده کنید. به نت هایی نگاه کنید که یک آکورد باید جای دیگری را بگیرد. به عنوان یک قاعده ، جایگشت به ضرب قوی می رود. یک استثنا آکورد هفتم غالب است که می تواند با ضرب ضعیف و حتی در آخرین صدای کر به نظر برسد ، به طوری که آیه یا ضرر بعدی از نت ریشه شروع می شود. نام آکورد را در بالای نت ها بنویسید. به یاد داشته باشید که همه سازه های هارمونیک ، حتی برای قطعات موسیقی محبوب ، در یک مربع ساخته نشده اند.
به نمودار توالی مراجعه کنید تا ببینید آکوردهای دیگر ممکن است در آن کلید وجود داشته باشد. به عنوان مثال ، می توان این آکوردها را کاهش داد و تبدیل به یک سه گانه مقوی می شوند. اغلب آنها در پایان قبل از آکورد آخر به صدا در می آیند ، اما ممکن است هنگام انتقال از کر به آیه یا از شکست به بیت نیز وجود داشته باشند. آنها را نیز بنویسید. پس از آن ، می توانید دیجیتال معمول را بنویسید ، یعنی نام آکورد ها را مستقیماً بالای متن آهنگ قرار دهید ، و نه بالای نت ها.
ساختن جدول
مجبور بودن هر بار که از وتر به وتر می روید موقعیت انگشتان خود را محاسبه کنید ، حتی سرسخت ترین گیتاریست ها را دلسرد می کند. بهتر است یک بار موقعیت انگشتان را یادداشت کنید ، و سپس با این نمادها بازی کنید. بسته به تعداد سیمهایی که روی گیتار دارید شش یا هفت خط کش بکشید. حالت مورد نظر خود را مشخص کنید. چند مورد مجاور را به آن بکشید - حتی اگر آکورد پیچیده باشد و مجبور شوید انگشتان خود را روی چندین گره قرار دهید ، حتی بیشتر هم امکان پذیر است.
اعداد رشته را برچسب بزنید. اولین باریک ترین ، ششم یا هفتم ، به ترتیب ضخیم ترین است. هنگام نواختن آکورد مشخص ، حلقه هایی را که انگشتان خود را در آن قرار می دهید رسم کنید. این دایره ها را با اعداد از یک تا چهار مشخص کنید. انگشت اول انگشت اشاره است ، چهارم انگشت کوچک است. بالای صفحه ، بنویسید که موقعیت انگشت داده شده مربوط به کدام وتر است. برای همه آکورد ها تابلو های یکسان درست کنید.
