راشد واگاپوف خواننده برجسته تاتار ، هنرمند برجسته و مردمی جمهوری تاتار است. به لطف کار او ، فرهنگ موسیقی مردم تاتار به طور گسترده ای شناخته شد. او بلبل تاتار و شالیاپین تاتار نامیده می شد.
زندگینامه
واگاپوف راشد واگاپوویچ در 7 مه 1908 در روستای آکتوکووو ، منطقه نیژنی نووگورود به دنیا آمد.
پدرش عبدالواگاپ خیرتدینف ، یک آخوند بود.
مادر او ، Asmabike ، هفده فرزند به دنیا آورد که از این تعداد هفت نفر زنده مانده بودند. مادر رشید چهارمین فرزند را به دنیا آورد.
پدر همیشه رشید را در میان فرزندانش جدا می کرد. آنها در مورد پسر گفتند که او مورد علاقه پدرش است.
رشید از کودکی دوست داشت به آواز خواندن هم روستاییان گوش دهد. وقتی بزرگ شد یادگیری آکاردئون برای او کار سختی نبود. پسر شروع به خواندن کرد و خودش را همراهی کرد. رشید صدای غیرمعمولی زیبا داشت. اهالی روستا اغلب از او می خواستند که آهنگهای مورد علاقه خود را بخواند.
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه ، مرد جوان وارد دانشکده آموزشی نیژنی نوگورود تاتار شد. وی پس از فارغ التحصیلی به عنوان معلم در مدارس روستایی مشغول به کار شد.
در سال 1936 ، رشید واگاپوف برای تحصیل در هنرستان مسکو پذیرفته شد. استودیوی اپرای تاتار در هنرستان افتتاح شد که وی از آن فارغ التحصیل شد. واگاپوف پس از فارغ التحصیلی در خانه فرهنگ تاتار در مسکو کار کرد.
در طول جوانی ، این هنرمند فرصتی را برای تحمل اوقات بی رحمانه برای میهن خود داشت. سرکوبهای جمعی در کشور آغاز شد. به دستور استالین ، افراد بی گناه دستگیر شدند. در سال 1937 ، پدر رشید قربانی سرکوب استالینی شد. وی به عنوان "دشمن مردم" مورد اصابت گلوله قرار گرفت. سرنوشت غم انگیز پدرش برای همیشه زخمی درمان نشده در قلب این هنرمند برجای گذاشت.
قبل از شروع جنگ بزرگ میهنی ، واگاپوف به کازان دعوت شد. وی به تکنوازی انجمن فیلارمونیک دولتی تاتار تبدیل شد.
در طول جنگ ، این هنرمند با خدمه کنسرت در سراسر جمهوری تاتار به گشت و گذار پرداخت. او با آهنگ های خود سعی در تقویت ایمان مردم به پیروزی بر نازی ها داشت.
در سال 1950 ، راشد واگاپوف عنوان هنرمند افتخاری جمهوری تاتار را به خود اختصاص داد.
در سال 1957 به وی عنوان هنرمند خلق تاتارستان اعطا شد.
رشید واگاپوف در سال 1962 درگذشت. وی در سن 54 سالگی درگذشت.
به مناسبت 85 سالگی تولد این هنرمند ، لوح یادبودی در خانه ای که وی در آن زندگی می کرد نصب شد.
به یاد خواننده ، خیابانی در پایتخت تاتارستان به نام وی نامگذاری شده است.
در سال 2004 ، جشنواره بین المللی آواز تاتار راشد واگاپوف تأسیس شد. بهترین مجریان ژانر آهنگ تاتار در آن شرکت می کنند.
در سرزمین مادری رشید واگاپوف ، در روستای اورازووکا ، منطقه نیژنی نووگورود ، بنای یادبودی برای او ساخته شد.
ایجاد
راشد واگاپوف را به حق خواننده افسانه ای می خوانند. صدا و جذابیت شگفت انگیز او مخاطبان تاتار را متحیر کرد.
موسیقی شناسان متذکر شدند که هنر و شیوه اجرای راشد واگاپوف به سبک خواننده آمریکایی فرانک سیناترا نزدیک است.
این هنرمند موفق شد آهنگین بودن ملودی های محلی را با ژانر پاپ ترکیب کند. در آثار او ، آوازهای آوازهای تاتار با آواز کلاسیک انعکاس می یافت. او این کار را چنان طبیعی و هماهنگ انجام داد که آواز او بی نظیر شد.
این خواننده سهم بی بدیلی در رواج موسیقی تاتار داشت.
عشق مردم به او بی حد و مرز بود.
زندگی شخصی
وی با همسر اول خود ، خلیفه راخیمووا ، در روستای پتریاکسی ، منطقه نیژنی نووگورود آشنا شد. این دختر در این روستا زندگی می کرد و واگاپوف برای کار به عنوان یک معلم به آنجا آمد.
آنها هر دو عاشق آواز بودند و عاشق موسیقی بودند. این کار آنها را نزدیکتر کرد و رشید دست و قلب خود را به خلیفه تقدیم کرد. آنها در سال 1927 ازدواج کردند. آنها چهار فرزند داشتند اما دو نفر از آنها در نوزادی فوت کردند. سرنوشت پسرشان شامل و دختر ونوس را زنده نگه داشت.
در سال 1941 ، به واگاپوف در کازان پیشنهاد کار شد. خلیفه نمی خواست با شوهرش به شهر دیگری نقل مکان کند. رشید رفت و آنها از هم جدا شدند.
در کازان ، او عشق دوم خود را پیدا کرد - Zaytunu Fetkhulov.آنها توسط گای تاگیروف ، رئیس طراح رقص خانه اپرای کازان معرفی شدند.
این خواننده به دنبال رقصنده در تیم خود بود و تاگیروف زیتونا را به او معرفی کرد. دختر جوان شانزده ساله بلافاصله قلب او را به دست آورد. آنها خیلی زود ازدواج کردند. رشید از تولد پسران رستم و ظفر بسیار خوشحال شد.
او نگران بود که نتواند فرزندانش را از ازدواج اولش ببیند. این در طول زندگی او را عذاب می داد.
